...

من کیم تا به مدیح تو بگویم سخنی
ای خداوند سخن در همه اعصار علی

عیدِ همگی مبارک.

خیلی دیر به دیر update می کنم تو دفترم که نمی نویسم زیاد. نمی دونم چمه حرف خیلی دارما...از صبح که پا میشم مثل این دیوونه ها دارم با خودم صحبت میکنم تا شب. تمامشم هم آخری به مهم نیست ؛ درست میشه و خدا خودش میدونه ختم میشه. یعنی رسما به هیچ نتیجه ای نمی رسم...
ولش کن بابا ...
قبلا هایه زمانی بود؛ که فکر میکردم خوب میتونم احساس آدمهایی رو که بهم نزدیکند بفهمم ؛ مثلا وقتی که ازم دلخورن یا دلشون گرفته... و کمکشون کنم ؛ یکم که گذشت احساس میکردم میفهمم ولی مثل قبل قادر نیستم کمکی بکنم..فقط گوش میکردم ... حالا دیگه کم کم دارم به این نتیجه میرسم که دیگه حتی نمی تونم احساسشون رو خوب درک کنم. اشتباه میکنم اونم زیاد ..کمکی نمیکنم ..و حتی خیلی وقتا خودم باعث دلخوریشون میشم بدون اینکه بخوام و بفهمم و حتی بعدش حدس بزنم...و موقعی متوجه میشم که خیلی دیره...
نمی دونم نمیخوام فکر کنم که ازشون دور شدم... نه اینطور نیست .لااقل اینطور احساس نمیکنم .. هر چند ... خیلی به احساسم بی اعتمادم....

---

امروز روزِ پدر هم هست...
بابا روزت مبارک.
دوستم داشته باش!...